Artykuły i publikacje
Na przełomie lipca i sierpnia na rynku prasowym pojawił się nowy numer czasopisma brażowego "Zieleń Miejska" Wydawnictwa Abrys, na łamach którego ukazał się artykuł autorstwa członków Programu Ciemne Niebo Stowarzyszenia POLARIS - OPP, pt. „Light pollution, czyli ciemna strona w mieście”. Oprócz podstawowych informacji z tematyki zanieczyszczenia sztucznym światłem, możemy także znaleźć wzmiankę o miejskich parkach ciemnego nieba, które mogą bezpośrednio współgrać w przyszłości z terenami zielonymi dużych aglomeracji, ale i nie tylko. W tekście zadajemy sobie również pytanie jak wyglądałyby nasze miasta, gdyby roślinność była tak samo pozostawiona sama sobie, jak nocne oświetlenie i wszechobecne iluminacje naszej nocnej przestrzeni, a co niestety ma właśnie miejsce...
Chile. Irlandia. Wyspy Kanaryjskie. Południowy zachód USA są jednymi z najbardziej popularnych tzw. obszarów "ciemnego nieba", które entuzjści astronomii oraz naukowcy uważają za najlepsze miejsca by poznawać gwiazdy. Zbierz razem grupę takich osób, zarezerwuj bilety lotnicze i pokoje hotelowe, i masz zadatki na astro-turystyczną przygodę.
Astro-turystyka jest i była przez dziesięciolecia bardzo wąską niszą w branży turystycznej i dopiero teraz powoli przebija się do ogółu społeczeństwa.
"Pamiętam wycieczki do całkowitych zaćmień słonecznych ponad 40 lat temu," Mike Simmons, prezes astronomów Kalifornii Bez Granic. "Ten rynek się rozrósł, ale pojawiają się także nowe obszary – głównie odwiedzanie miejsc z wieloma dużymi obesrwatoriami. Istnieją też małe obserwatoria i zajazdy z teleskopami zbudowanymi dla zwiedzających w miejscach o ciemnych niebie – coś, co jeszcze całkiem nie dawno nie istniało w ogóle. Jednak myślę, że jest jeszcze miejsce, aby rozwijać ten rynek ".
Poniżej prezentujemy tłumaczenie tekstu Ady Blair, która na podstawie przeprowadzonych przez siebie badań dotyczących ciemnego nieba na wyspie Sark napisała pracę magisterką.
Ada Blair jest psychoterapeutą, która aktywnie prowadzi warsztaty oraz mieszka w Edynburgu, w Szkocji. Pracuje w sektorze non-profit, szkolnictwie wyższym i ma prywatną praktykę. Cieszy się z tego, że twardo stąpa po ziemi, ale jednocześnie ma głowę w chmurach! Badania Ady wykorzystane w jej pracy magisterskiej są obecnie w trakcie przeglądu do publikacji jako monograf w Sophia Centre 2016 opublikowany przez wydawnictwo Sophia Centre Press.
Zdjęcia zrobione przez astronautów znajdujących się na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) pomogły naukowcom dokonać wiarygodnego pomiaru ilości zanieczyszczenia świetlnego na całym świecie.
Badanie obejmowało nie tylko znane na całym świecie miasta i ulice, ale także skutki zanieczyszczenia słabego, pośrednio rozproszonego światła, które do tej pory nie były mierzone ilościowo. Nowe wyniki potwierdzają, że ten rozmyty blask, który jest widoczny z kosmosu, jest rozproszonym światłem z ulicznych lamp i budynków.
Co robi prawdziwy pasjonat ochrony ciemnego nieba w trakcie całkowitego zaćmienia super-Księżyca? Oczywiście obserwuje i fotografuje ciemne niebo... Tak nietypowe uczestnictwo w obserwacjach zaćmienia Księżyca postanowili zrealizować członkowie Programu Ciemne Niebo, którzy m.in. na terenie obszaru ochrony CN-001 Sopotnia Wielka, uwieczniali nocne niebo wczesnym porankiem 28 września 2015r. Pośród natłoku mnóstwa zdjęć, animacji czy ujęć "krwawego" Księżyca, mało kto spogląda w tym czasie i utrwala pozostałą część widnokręgu. Jak się okazuje, warto czasami w trakcie takich wydarzeń zmienić kierunek obserwacji z najbardziej powszechnego w tym momencie. Dlaczego?